Rozdział 6

 Wstałaś o 7. Wzięłaś prysznic, zaczęłaś się pakować, sprzątałaś po sobie i zostawiłaś kartkę dla Schlierenzauera. "Nienawidzę się za to, że wyraziłam zgodę byś był moim udawanym chłopakiem. Brawo rozpieprzyłeś mi sztab w środku sezonu. Jeśli chcesz żyć omijaj mnie szerokim łukiem." Otworzyłaś tylko drzwi i udałaś się taksówką na lotnisko. Spotkałaś się tam przed lotem z Paulem, który był w lepszym stanie niż Gregor, ale umówmy się on mógł wiele wypić.
-Paul dziwnie się czuje... To już chyba nasz ostatni konkurs razem.
-Co?!
- No przecież ja się nie przeprowadzę do tego tyrana. Nie znam go, ale wiem ze jest idiotą.
-Przestań. Nie powiem Michaeli, że ją okłamaliśmy. Jest w ciąży, a ona przeżywałaby jakby nie wiem. Dziecku by to mogło zagrozić i ja bym miał 3 wojnę światową.  Musisz Alex.
- Ale on mnie nawet nie chcę u siebie.
- Schlierenzauer obiecał,  że razem zamieszkacie Michaeli, a kobiet w ciąży nie można okłamywać.
- Ale ja nie chce!-Syknęłam.
- Pomieszkacie ze sobą razem miesiąc, a potem powiecie, że się jednak nie dogadujecie i rozstajecie w przyjaźni.
- To i tak będzie kłamstwo.
- Tylko, że ona się o nim nie dowie. - Powiedział, a koło nas pojawiła się Emma.
- Cześć wam i przepraszam  za spóźnienie.
Szyję skrzętnie owinęła szalikiem i nie byłoby w tym nic dziwnego bo przecież mamy zimę, ale ona nigdy nie nosiła szalików i co i rusz powtarzała że ją drażnią.
-Boli Cię gardło?-Zapytałam z udawanym uśmiechem.
-Powiem Ci coś, ale jak będziemy już w pokoju.
-Ok.
Byłam pewna,że nie powie mi o Koflerze. Wymyśli pewnie jakąś wymówkę,że zabalowała na imprezie z jakimś kolesiem.
Rozumiem góra nie mogła wiedzieć, ale ja mogłam. Ona wymaga ode mnie całkowitej szczerości i rozmowy o sprawach, które ciążą mi na sercu, a ona?
Ukrywa przede mną związek. Zresztą nie wiem czy to związek, ale sypiać ze sobą sypiają. Pamiętam jak po tej nocy gdy spał u nas Schlierenzauer, a ona poszła do Koflera, wróciła a wokół niej rozchodził się zapach taki jak mają ludzie po pracowitej nocy. Oczywiście sprzedała mi bajeczkę, że jej potrzebował, bo ma problemy i jest jej przyjacielem. Szkoda, że była cała pogryziona a i teraz pewnie ukrywa pod szalikiem jakieś sińce.
Po kilku minutowej rozmowie we 3 udaliście się do samolotu. Podczas podróży do Engelbergu, a potem hotelu nie wydarzyło się nic intrygującego. Były wszystkie damskie reprezentację i w męskich brakowało tylko jednej- Austriackiej,  która miała przybyć do hotelu w nocy.
Byłaś na treningu, potem na sesji z Emma, która denerwowała Cię jeszcze bardziej niż zwykle, aż nadeszła oczekiwana pora kolacji.
Gdy wzięłaś już prysznic Emmy nie było w pokoju. Spodziewałaś się gdzie może być. Ta wielka malinka mówiła sama za Siebie.Oczywiście wytłumaczyła Ci się,że to tylko głupie zabawy po pijaku z kumplem. Może i z kumplem, ale zapomniała Ci wspomnieć, że z austriackiej kadry. Ktoś pukał do drzwi, a ty je Otworzyłaś. W drzwiach stał Hayboeck. Smutny.
- Jest Emma?
- Nie. Wyszła gdzieś przed chwilą.
- To ja już pójdę. - Westchnął, a ty miałaś wrażenie, że zaraz się rozpłacze.
- Możesz na nią poczekać, albo pogadać ze mną. Jestem dobrym słuchaczem, jeśli chcesz. -Wyrwało Ci się a blondyn wszedł do pokoju.
Usiadł na twoim łóżku i poklepał miejsce obok siebie. Usiadłaś tak, że stykałaś się z chłopakiem ramionami.
- Ładnie pachniesz.- Westchnął.
- Dzięki. Myję się.- Powiedziałaś i popatrzyłaś   mu w oczy, a on się tylko uśmiechnął.
- To chcesz pogadać?
Pokręcił głową.
- Możemy pomilczeć?- Zapytał.
- Tak.- Powiedziałaś zbita z pantałyku, a on Położył głowę na twoje uda i tylko głośno oddychał.
Siedzieliście tak 15 minut patrząc na siebie.
-Emma zawsze pomaga mi w takich sytuacjach. Znamy się od małego. Zawsze traktowała mnie jak młodszego brata, a ja ją jak kobietę. Tylko,że coś przede mną ukrywa,a ja nie mam na to żadnego wpływu. Nie chcę mi o niczym powiedzieć. Ja mam już tego dość.
- Znajdziesz sobie kogoś jeśli tylko porządnie się rozejrzysz.- Sama nie wierzyłaś w to co mówisz,  ale blondyn miał w sobie coś co sprawiało,  że chciałaś by wyszedł z dołka. 
- Sugerujesz, że powinienem poszukać w swoim bliskim otoczeniu.
- Czasem daje to skutki. Przynajmniej tak mówią ludzie których znam.
- A ty?
- Ja się na tym nie znam.- Powiedziałaś zgodnie z prawdą.
- Serio?- Spojrzał na Ciebie z ukosa.
-No co... mi się nigdzie nie spieszy .- Wymyśliłaś na poczekaniu żeby się odczepił.
Zresztą wcale się nie znałaś na związkach. Nie mogłaś pojąć tego fenomenu. 
- A Schlierenzauer?
-Co?
- No wiesz... Wszyscy w kadrze o Was już wiedzą. Śmiałbym zaryzykować że wszyscy skoczkowie i skoczkinie wiedzą, że chcecie razem zamieszkać,  a jutro to cały narciarski świat będzie o tym wiedział.
- Co?!- Wykrzyczałaś
- No Schlieri jak nigdy dał już z 12 wywiadów do gazet od rana jacy to wy jesteście szczęśliwi i że nie może się doczekać aż u niego zamieszkasz. Moim zdaniem trochę szybko się to wszystko u was dzieję, ale kibicuję Wam. Chociaż znacie się miesiąc.
- Znasz go. Przekoloryzował między nami nie jest tak poważnie.- Powiedziałaś i wyszłaś z pokoju nie zważając ze zostawiłaś tam Austriaka.
Szłaś korytarzem, by udać się windą do recepcji i zapytać, w którym pokoju mieszka Schlierenzauer.
Wchodząc do windy wpadłaś na kogoś wychodzącego.
- O! Skarbie! Właśnie do Ciebie idę!- Wpadłaś w uścisk skoczka.
-Ty! Ty! ....-  Z przejęcia ugrzęzł Ci głos.
- Tak ty tez jesteś moim największym skarbem. Chodź do Ciebie. - Zaczął Cię ciągnąć przez korytarz.
Mało delikatnie,mimo twojego oporu. Hayboeck gdy tylko zjawiliście się w drzwiach uciekł do Siebie. Mówiąc ze pogadacie później. 
-Co ty sobie wyobrażasz?! W sumie z tą Michaelą to mogłeś zażartować, choć to było nie fajne, ale trąbić prasie na lewo i prawo o naszym niby cudownym związku? Ty durny jesteś!  Każdy kapnie się że coś jest z nami nie tak. Jak wytłumaczymy ludziom, że jednak ze sobą nie zamieszkamy?! Pomyślałeś przez chwilę ty ptasi móżdżku? 
-Nie pomyślałaś przez chwilę, kochanie... Wiesz co jest w tym wszystkim najlepsze? Że my ze sobą naprawdę zamieszkamy.- Stanął obok Ciebie i wyszeptał do ucha. - Będziemy też udawać pieprzenie zakochana parę która świata poza sobą nie widzi.
- Po co?
- Bo mi się tak chcę.
- Ty jesteś jakiś niestabilny! Chory! Ty kiedyś musiałeś nieźle upaść na głowę jak skakałeś! Weź ty się odczep.
- Nie mogę,  bo wiesz co jest najlepsze złotko?  Że Emma i Kofler powiedzieli ze mamy noc dla siebie do 5 rano. Śpię wiec z tobą. Mam dla Ciebie kilka newsów. Od rana dzwoniła do mnie Michaela mówiąc że wszystko zaplanowała. Nawet samolot na za tydzień w środę nam zaplanowała żebyśmy Cię przeprowadzili. Poznam twoich rodziców, bo jadę Ci pomóc w Norwegii z przeprowadzką. Cieszysz się? Urlop sobie u Kuttina zaplanowałem.
  - Przestań gadać!  Mam Cię dosyć!- wybuchnęłaś i  rzuciłaś w niego poduchą  Zamknął się i ułożył na łóżko Emmy cały czas na Ciebie patrząc.
W końcu nie wytrzymałaś tego i wstałaś.
-Idę do Hilde i chłopaków. Sam sobie tu śpij.-Założyłaś bluzę, wzięłaś telefon i już Cię nie było w pokoju.
Szkoda,że nie pomyślałaś, że jakoś będziesz musiała wrócić w nocy do pokoju.
______________________________________________________________
Cześć! Mamy kolejny, krótki rozdział, bo postaram się jeszcze może jakiś dodać w weekend, a jak w weekend mi się nie uda, to jakoś na początku tygodnia. Rozdział jakiś taki nijaki. Nie podoba mi się. Znów Was zawiodłam.Chociaż wy jesteście mimo to wspaniałe! Kocham Was! W dniu gdy dodałam rozdział 5 mojego bloga odwiedziłyście 432 razy. Z komentarzami też jest nieziemsko i mam nadzieję, że będzie tak dalej, bo kocham czytać to co o tym myślicie i na to odpowiadać!
Także do następnego kochane! Zostawcie jakiś znak po sobie w komentarzach! :) I dawajcie linki do swoich blogów pod komem to chętnie odwiedzę i przepraszam jeśli nie skomentowałam wszystkich blogów, ale czytam (przeczytałam wszystkie blogi  te, w których pojawiły się nowe rozdziały,a prosiłyście o to,żebym zajrzała i które komentuje otaz chociaż jednego bloga każdej mojej czytelniczki o ile ona taki posiada)przede wszystkim na komórce, a komentowanie na kom jest...... Delikatnie mówiąc tragiczne. Tu nie chodzi o to, że nie można dodać komentarza, bo z tym wszystkim jest dobrze, ale edytowanie błędów jak już coś napiszesz to.....Porażka.
Także to chyba na tyle:)
Pozdrawiam!