Rozdział 7

O 3 nad ranem przestałaś śmiać się jak opętana i cicho na paluszkach starałaś się przemknąć do swojego pokoju. Szarpnęłaś za drzwi i ani drgnęły.

 - Co za gnojek.-Mruknęłaś. Wyciągnęłaś telefon i próbowałaś napisać mu na Facebooku wiadomości, z racji tego że nie posiadałaś jego numeru telefonu.
Po chwili dostałaś wiadomość, że jego oczy są zbyt zmęczone, by czytać ten potok. Idiotaaaa.
-Wpuscisz mnie? - Zapytałaś przez drzwi.
-Śpię.
-Gregor... Nie bądź taki. - Próbowałaś sposobem.
-Łóżko mnie przyciąga i nie chce wypuścić z objęć.
  Westchnęłaś przeczesałaś nerwowo swoje włosy. Byłaś zrozpaczona.
- Jeśli mnie wpuścisz to ja Cię nie wypuszczę cała noc z objęć.- Głos Ci się łamał.
-Pfff.... Też mi nagroda. Za 100 dolców bym się nie podniósł.- Zgrywał twardziela.
- Uważasz ze jestem warta 100 dolców? Okay... Idę do Hildego. Jeszcze pewnie  nie śpi.
Wiedziałaś, że tylko udaje i zaraz Cię wpuści, ale zabolało Cię ze to co powiedział. Byłaś od zawsze przewrażliwiona, nawet jeśli ktoś teoretycznie nie powiedział nic złego, ty i tak znalazłaś jakiś podtekst,a to   kolejna twoja dziecinna cecha.  Usłyszałaś jego kroki.
- Nawet nie podchodź i nie otwieraj tych drzwi. Moja propozycja nie jest już aktualna. Wolałabym spać na korytarzu niż z tobą w jednym pokoju.
- Co jest? Słychać Was na korytarzu. - Z naprzeciwka wyłonił się Hayboeck w samych bokserkach.  
-Pokłóciłam się z Gregorem. Właśnie wychodzę.
- Gdzie się będziesz szlajać po nocy dziewczyno. Chodź do mnie.
- Daj spokój. Rozbudzę całkiem Ciebie i Krafta, który już pewnie dawno chrapie.
-On ma sen jak kamień.- Rozpromienił się i wciągnął Cię do pokoju.
- Chodź. Zmieścimy się oboje.- Pociągnął Cię w stronę łóżka.
- Niee no coś ty... Nie będę Ci się pchać do wyra. - Powiedziałaś zaskoczona tym, że nie krępuje się całkowicie twojej obecności. 
- Daj spokój ... Dziewczyny Schlieriego nie wykorzystam w żaden sposób.
-Mogę Ci zaufać?-Zapytałaś, bo już nie wytrzymywałaś tego życia w kłamstwie i mistyfikacji. Nie mogłaś każdego okłamywać. Byłaś tylko młodą dziewczyną, która nie toleruje kłamstw i sama nie może ich udźwignąć.
-Ale w sprawie tego, że Cię nie wykorzystam czy chcesz coś powiedzieć? 

-Chcę z tobą pogadać. 

-To jasne. Możesz mi zaufać.-Uśmiechnął się i poprawił swoją poduszkę.

  -Wszystko co Ci powiem zostanie pomiędzy nasza dwójką?- Upewniałaś się.

 Nie miałaś do niego całkowitego zaufania, ale wydawał być się mniej zakłamany niż Emma i mieć mniej tajemnic.  Zresztą nie mogłaś wytrzymać już tych wszystkich zawirowań.
-Oczywiście. 
-Bo... Ja nie jestem dziewczyną tego psychicznego erotomana.
-Zerwaliscie?- Przypatrywał Ci się coraz bardziej.
-Nigdy nie byliśmy razem. To wszystko jedno wielkie kłamstwo, które zgotowałam sobie na własne życzenie nie będąc tego świadoma.  Gdybym wtedy Cię znała chociaż tam jak teraz to Ciebie bym poprosiła, żebyś poszedł ze mną na tą przeklęta kolacje.
-Opowiesz mi wszystko dokładnie? Od początku?- Zapytał, a ty tylko pokiwałaś głową i zaczęłaś swój wywód patrząc na śpiącego, niczego nieświadomego Stefana.
O 6 rano zdecydowałaś się opuścić pokój blondyna i jego przyjaciela, bo byłaś już pewna, że Emma wróciła i nie będzie żadnej konfrontacji ze Schlierenzauerem. Miałaś go dość, nie trawiłaś.  To tylko zarozumiały lizus działający Ci na nerwy. Wczoraj sprawił Ci przykrość. Pewnie niechcący, ale to nadal bolało i nie chciałaś go widzieć. Przypomniało Ci się dlaczego zawsze omijałaś facetów szerokim łukiem.  Postanowiłaś  zacząć od nowa być taka jak przed tą sytuacją z Austrii. Najlepiej od zaraz.  
  Wykonałaś poranne czynności pielęgnacyjne, umalowałaś się z racji tego, że po śniadaniu musisz udać się na konferencje i znowu odpowiadać na pytania dziennikarzy przed konkursem.
Gdy usiadłaś na stołówce razem z Maćkiem, Dawidem, Piotrkiem i Kamilem posiłek minął Ci w zastraszająco szybkim tempie.
Potem udałaś się na sale konferencyjna gdzie zawodniczki i zawodnicy pierwszej trójki mieli odpowiadać na pytania. Na miejscu brakowało tylko Hayboecka, który zszedł spóźniony na śniadanie i musieliście wszyscy czekać.  Usiadłaś między Amerykanką i Japonką po czym zaczęłyście rozmawiać o jakiś bzdetach typu najnowsze zdjęcie córki Hofera na Facebooku,  albo o  nowym, młodym i przystojnym  fizjoterapeucie Norweżek. W końcu gdy Austriak wpadł na sale, uśmiechnął się w twoim kierunku i zajął swoje miejsce. Mogliście zaczynać. 
Wszystko skończyło się w ciągu 45 minut, potem miałaś plan szybko wymknąć się niepostrzeżenie, ale jakiś dziennikarz Cię dorwał,  a ty musiałaś udzielić tego wywiadu. Najpierw kilka pytań na temat konkursu, potem rywalek, a na końcu zostałaś zapytana o twój związek ze Schlierim.
Odpowiedziałaś tylko, że jest to twoje życie prywatne, którego nie chcesz łączyć ze skokami. Podziękowałaś za wywiad i udałaś się do swojego pokoju. Nikogo w nim nie było. Otworzyłaś drzwi, przebrałaś się tak byś mogła poćwiczyć na siłowni i poszłaś z wielką rozrobiona butelką napoju nawadniającego pod pokój Paula. Oczekując, aż pójdziecie przeprowadzić trening siłowy .
*
Hej, beznadziejny wiem. Miałam dodać wczoraj, ale miałam nawał prac i obowiązków. Nie wiem kiedy kolejny, bo jak będę pisać takie coś jak powyżej to...
Dzięki za 17  komów pod tamtym rozdziałem! Jesteście wspaniałe,tylko ja i moje pisanie chujowe.